AKUT EKLEM ROMATİZMASINA KANSER MUAMELESİ

Akut Eklem romatizması dedikleri, genellikle bir büyük eklemde romatizmal monartrit dedikleri şey, önceden çok yaygın bir hastalık veya her doktorun bildiği bir semptomdu: birkaç ay sürer, hastanın 38 – 39 derece ateşi olur, eklem kızarır, sıcak olur, şişer, ağrır ve fonksiyonu kısıtlanırdı.

Sebepleri hakkında kimse bir şey bilmiyordu, Streptokok-toksinleri, çürük dişler veya diş köklerinden şüphe ediliyordu. Bunların hepsi hipotezlerdi. Fakat yine de büyük ölçüde doğru terapi ediliyordu: hasta 4-6 hafta arası yatmak zorunda kalıyordu, zaten başka bir şey de yapamazdı. Bu şekilde şişmiş bir diz, dirsek, omuz veya kalça eklemine iğne batırmak kesinlikle yasaktı!

Eklem romatizması üzerine yoğunlaşmış hastanelerimiz vardı. Benim bildiğim kadarıyla oralarda hiç kimse bu hastalıktan dolayı ölmedi. Ölmüş olsaydı Heidelberg hastanesi öncü doktoru olarak bu tür hastanelerin bağlantısı olarak benim bilmem gerekirdi. O zamanlar, CT döneminden önce henüz bilmediğimiz şeyler vardı

a) her akut eklem romatizması vakasında, ekleme yakın kemiklerde bir osteoliz olduğunu ve

b) her akut eklem romatizması, iyileşme döneminde yeniden yapılanmayı gösterdiğini ve

c) o esnada tespit edilen ve bizim bir iltihap belirtisi olarak değerlendirdiğimiz yüksek Lökosit sayısının, tabiki de Lösemiden başka bir şey olmadığını

d) tabiki doğal biyolojik özel programın mantıklı bir çatışma-çözme iyileşme aşaması olduğunu da bilmiyorduk.

c) ayrıca biz, doktorların birgün bu yüksek iltihaplı eklemlerin yakınlarında osteoliz olduğunu CT cihazları ile tespit ettikten sonra bir örnek almak için keseceklerini, dokuya kalus aktığı için örneğin düzinelerce %98 ölümcül ‘’osteosarkom’’ teşhisi koyarak ampütasyon yapacak kadar aptal olacaklarını da bilmiyorduk. Daha önce bu hastalıktan hiçbir hasta ölmemişti, yaşama yansı %100dü!

Bir keresinde 3 ayrı üniversite hastanesi ile telefon görüşmesi yaparak, akut eklem romatizması bölümlerinin nerede olduğu veya bu hastaların nereye götürüldüklerini sorma zahmetine girdim. Her 3 hastaneden de bana bu bölümlerin artık olmadığını, bu hastalardan bir örnek alındığını ve ardından onların önkoloji bölümüne götürülerek kemo terapi uygulandığını, teşhislerin ise ‘’yüksek kötücül osteosarkom’’ olduğunu anlattılar.

Ve artık her önkoloji kitabında osteosarkom’un kemo, ameliyat ve morfiyum ile tedavi edildiğini, hastalığın ölüm oranının çok yüksek olduğunu okuyabiliyoruz. Ben ne dedeğimi biliyorum, hiçbir doktor bunları farketmemiş olacak kadar aptal değildir: önceden bir akut eklem romatizmasından dolayı bir kişi bile ölmezdi, günümüzde tıpatıp aynı belirtiler ve adı değişmiş bir teşhisle (osteosarkom) neredeyse bütün hastalar ölüyor!

Dr. Ryke Geerd Hamer

…………

Aynı şekilde birkaç on yıl önce ‘’iltihaplı anjina’’ olarak bilinen hastalığa günümüzde ‘’kötücül bademcik kanseri’’ diyorlar. Önceden de bu hastalık rahatsız ediciydi fakat iyileşiyordu. Günümüzde aynı hastalık sıklıkla kemo terapi kullanılarak tedavi!!! Ediliyor ve ölümcül sonuçlanıyor.